Arnoud

We zoeken een uitgever. En we gaan niet op onze billen zitten en wachten. Nee, we zoeken actief contact. Het was wel gek, de eerste keer dat ik ging bellen om ons idee te pitchen.

"Maar Arnoud, je hebt toch eerder een boek uitgegeven?" Ik hoor het je al zeggen. Maar dat ging totaal anders. Toen had ik een contract getekend voor er een letter op papier stond. Dat is nu niet zo. Met fictie gaat alles anders.

Sommige van de uitgevers zijn klein, sommige zijn groot. Wat ik inmiddels wel weet: deze nieuwsbrief en onze socials helpen écht. Het laat zien hoe serieus we zijn over dit boek. 

"Origineel, verfrissend en plezierig geschreven", schreef een uitgever als reactie op het manuscript. Maar toch: de uitgever vond het niet genoeg. Een andere uitgever verkocht ook alleen een 'nee': niet enthousiast genoeg. Twee andere uitgevers hadden een andere reden: 'we doen geen romans'. "Vet, en thematisch klopt het", aldus een uitgever - en vervolgens de mededeling dat ze geen romans doen. Kortom: alleen nog afwijzingen. Maar zoals wel vaker: we hebben niet tien uitgevers nodig, we hebben de juiste uitgever nodig en dat is er maar eentje. Welke dat is, daar moeten we nog achter komen. 

Sarah

Na jaren ben ik weer wat actiever op social media. En het valt mij gelijk op: alles is zo gelikt en positief. Of negatief, met een extra verdrietig of boos randje. Maar zelden gewoon: het is wat het is.

Toen we informatie gingen opzoeken over het uitgeven van een boek, zagen we dus vooral de positieve berichten. Een enkeling gaf toe hoe zwaar het proces eigenlijk is, maar overwegend ligt de nadruk op hoe geweldig het is een eindproduct in je handen te hebben. En dat beeld klopt niet.

Ik ben er graag ook eerlijk over tijdens het proces: het doet verrekte veel pijn als je een afwijzing krijgt op een manuscript waar je je hart en ziel in hebt gestopt. 

Geen wonder, vind ik zelf, dat we even pauze nodig hebben na een aantal afwijzingen op rij. 

Na de pauze starten we aan de volgende stap: het bundelen van alle feedback (inclusief die van onze proeflezers - jullie zijn geweldig!) om zo het boek verder aan te scherpen en te verbeteren. 

Want stiekem word ik ook gemotiveerd door al die mooie verhalen over mensen die hun droom van een boek uitgeven werkelijkheid hebben zien worden! Dat gaat ons ook lukken!

Arnoud

Project 000. Ik heb uitgelegd hoe dit boek over gescheiden werelden in 2037 er niet kwam. De karakters waren niet goed genoeg uitgewerkt en dus moesten karakters dingen doen niet bij hen pasten, of er kwamen grote plotgaten.

Toch zag ik een redding voor 000. Wat nu, zo bedacht ik me, als het geen boek zou worden? De wereld en de karakters 'bestonden' al, dus ik kon gewoon verhalen vertellen uit die wereld.

Inmiddels had ik geroken aan de wondere wereld van podcasts en die wereld kwam tot bloei in die jaren. Ik was op mijn werk een podcast gaan maken. En dus was er een nieuw idee: elke twee weken een verhaal van 20 minuten uit deze wereld.

Het zou de plotgaten oplossen, want de verhalen waren kort en overzichtelijk. Dat lag me beter. Ik zou zo niets hoeven weggooien van het werk dat ik al gedaan had en ik zou mijn stem kunnen gebruiken voor dit verhaal. 

Omdat het een verhalende podcast zou worden, schafte ik een draagbaar setje aan met microfoon. Zo zou ik op straat ook geluiden kunnen vastleggen én zelf kunnen inspreken met de microfoon. Geen thuisstudio, deze podcast zou heel rauw worden. 

Maar ik wilde méér dan een verhaal vertellen. Hoe zou ik het publiek meer kunnen betrekken, zorgen dat mensen zouden willen blijven luisteren? En toen had ik een briljant idee.

Dus ik deed wat iedereen met een briljant idee doet: een paar domeinnamen registreren. Wat het idee was en waarom je dit nooit in je podcastfeed bent tegengekomen - dat vertel ik een volgende keer.

Een nieuwsbrief is heel simpel: het gaat naar alle abonnees, iedereen die zich heeft ingeschreven. Maar met de video's voor TikTok en Insta komt iets waar we over schrijven: we zijn afhankelijk van algoritmes.

Waar de eerste tijd de views de hele tijd stegen en stegen, is dat nu niet meer. Waarom dan? Kijken mensen minder lang als er minder nieuws te melden is? Doen wij zelf iets verkeerd? Wil TikTok ons richting advertenties duwen? 

Theorieën genoeg, maar niets dat een goede verklaring geeft. Bovendien: elke theorie over welke video's het beter of minder doen, blijkt niet sluitend. Misschien haalt Sarah meer views? Nee. Groter nieuws is meer views? Nee. Muziek van TikTok gebruiken? Nee. Kortere video's? Nee. Langere video's? Ook dat niet. Het lijkt willekeur. 

We gaan er vast wel achter komen. Waarschijnlijk door toeval. Of niet. Een leerzaam proces is het zeker.

Ping! is fictie, maar veel elementen uit Ping! zijn echt. Hoe een socialmediaverslaving eruit ziet, fysieke plekken waar de hoofdpersonen komen en zo meer. Maar de sociale media die zo'n grote rol hebben, die we hebben we fictief gemaakt. We stellen ze aan je voor:

CastYo
Als je video's hebt, zet je die online op CastYo. Hoofdpersoon Emmy is verdraaid goed in het maken van video's. Ze heeft een eigen kanaal op CastYo dat populair is en haar video's hebben een behoorlijk publiek. Veel mensen vinden de video's ook echt leuk, maar zoals op alle sociale media zijn niet alle reacties even... subtiel.